شرح«حروف معجم» در بیان افصح الناس حضرت مولا امیر المومنین علیه السلام
بسم الله الرحمن الرحیم
#جیره_خواران_مولا هرچقدر از حدیث زیر لذت بردید برای سلامتی #آقاجانم امام حیّ و ناظر #حضرت_مهدی_روحی_و_ارواح_المومنین_لتراب_مقدمه_الفداء
دسته گل ? ? ? ? ? #صلوات ? ? ? ? ? هدیه بفرمایید.
حضرت ( #آقاجانم ) امام على بن موسى الرضا (علیه السلام) فرمودند: بدرستى که اول چیزى که خداى عز و جل آفرید تا بواسطه آن نوشتن را بهخلق خود بشناساند یا خلقش بهآن نوشتن را بشناسند حروف معجم بود.. و هر آینه حدیث کرد مرا پدرم از پدرش از جدش از امیر المؤمنین (علیهم السلام) در شرح( حروف معجم) آن حضرت فرمود:
« الف» آلاء و نعمتهاى خدا است
«باء» بهجت و نیکوئى خدا
«تاء» تمام امراست به قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله)
« ثاء» ثواب مؤمنان است بر اعمال شایسته ایشان
«جیم» جمال خدا و جلال خدا است
« حاء» حلم و بردبارى خدا است از گناهکاران
« خاء» خمول و بىنامى ذکر اهل گناهانست نزد خداى عز و جل
«دال» دین خدا
« ذال» از ذو الجلال است یعنى خداوند بزرگوارى
«راء» از رؤف و رحیم است یعنى مهربان و
« زاى» زلزله هاى قیامت است
«سین» سناء و رفعت خدا است
«شین» یعنى شاء اللَّه ما شاء اللَّه یعنى خدا خواست آنچه خواست و اراده فرمود آنچه اراده فرمود وَ ما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ
«صاد» از صادق الوعد است یعنى آنکه وعدهاش راست است در حمل کردن مردم بر صراط و حبس کردن ظالمان نزد کمینگاه
«ضاد» یعنى ضال و گمراه شد آنکه با محمد و آل محمد (ص) مخالفت کرد
«طاء» طوبى از براى مؤمنانست یعنى درخت طوبى و آن درختى است که خداى عز و جل آن را نشانیده و از روح خود در آن دمیده تا آخر آنچه در حدیث آخر باب بعد از این باب مىآید یا معنى آنست که خوشا حال مؤمنان و خوشى از براى ایشانست و خوبى باز گشتن گاه
«ظاء» ظن و گمان مؤمنان بخدا خوبست و ظن کافران بآن جناب
«عین» از عالم است یعنى دانا
«غین» از غنى است یعنى بى نیاز
«فاء» فوج و گروهى است از گروههاى آتش یا بوئى از بویهاى آن
«قاف» قرآنست که بر خدا است فراهم آوردن آن و خواندن آن
«کاف» از کافى است یعنى بسند و کفایتکننده
«لام» لغو و بیهوده و سخن کافران است در بهم بافتن ایشان دروغ را بر خدا
«میم» ملک و پادشاهى خدا است در روز قیامت روزى که هیچ مالکى غیر از او نیست و خداى عز و جل میفرماید که لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ یعنى از براى کیست پادشاهى و فرمان بردارى در این روز پس ارواح انبیاء و رسولان و حجتهاى آن جناب گویا میشوند و میگویند لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ یعنى از براى خدائیست یکتا و بىهمتا در کارگزارى و فرمان دهى که شکننده جمیع منازعان و مدعیان و پادشاهانست پس خداى جل جلاله میفرماید که الْیَوْمَ تُجْزى کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ لا ظُلْمَ الْیَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسابِ یعنى امروز پاداش و سزا داده مىشود هر کسى بآنچه کسب کرده هیچ ستمى نیست در این روز بدرستى که خدا.شتابان شما راست یعنى مشغول او بحساب شخصى او را از حساب دیگرى باز ندارد بلکه در یکزمان حساب همه کرده هر یک را بآنچه استحقاق دارد برساند
« نون» نوال و بخشش خدا است از براى مؤمنان و نکال و عقوبت او است با کافران
«واو» ویل و عذاب است از براى کسى که خدا را نافرمانى کرده
« هاء» یعنى هون و خوارى بهم رسانیده کسى که او را معصیت نموده
«لاى لام الف» یعنى لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ و آن کلمه اخلاص است که هیچ بنده نیست که آن را گفته باشد در حالى که با اخلاص باشد مگر آنکه بهشت از از برایش واجب شده
«یاء» ید یعنى دست خدا که مراد از آن قدرت است در بالاى خلائقش بروزى دادن گشوده پاک و منزه است آن جناب و برتر از آنچه شکر مىآورند
بعد از آن حضرت (علیه السلام) فرمود بدرستى که خداى تبارک و تعالى این قرآن را فرو فرستاد باین حروفى که همه عرب آنها را از یک دیگر فرا میگیرند پس فرمود که قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیراً یعنى بگو که هر آینه اگر اجتماع کنند همه آدمیان و پریان و اتفاق نمایند بر آنکه بیاورند مانند این قرآن را نیاورند مانند آن را و قدرت بر آن نداشته باشند و اگر چه باشد بعضى از ایشان بعضى را هم پشت قوى و یارى کننده.
? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
منبع:اسرار توحید-ترجمه التوحید صفحه 260 ، «باب سى و دویم» در تفسیر حروف معجم